Vanuit Nong Khiaw wilden wij de richting uit die niemand uitging ... We besloten de trip van 350km naar Sam Neua in 2 dagen te doen, met een tussenstop in Vieng Thong. Alleen: er reed helemaal geen bus of truck naar Vieng Thong. De mannen bij de busparking zeiden "neem een truck naar Vieng Kham - 50 km verder - en stap daar over naar Vieng Thong". OK, strak plan. Om 9u stonden we paraat om te vertrekken. Om 11u vertrok ons camionneke eindelijk naar Vieng Kham. Tegen 12u30 arriveerden we in Vieng Kham op een LEGE busparking. Of er vervoer was richting Vieng Thong? Neen, natuurlijk niet! Ergens anders naartoe misschien? Neen! Terug naar Nong Khiaw? Ook niet ... Er was enkel een bus met als eindbestemming Sam Neua, en die passeert rond 11u 's avonds. Sam Neua, daar moesten we naartoe! Maar 12u in een godvergeten gat zitten wachten is ook niet alles. Gelukkig was er een pensionnetje opgericht "speciaal voor mensen die dit voor hebben". Nu pas hadden we door dat we in de val gelokt waren. Maar niets aan te doen, we namen onze intrek in dit krottig hotelletje.
De hele dag hingen we een beetje rond in 't dorp, tot Marijke werd opgeschrikt door een spin in 't WC. (hmm zeker 10cm, dat had ik ook nog nooit gezien.) Op de koop toe kroop er nog zo'n 'spinnetje' over 't tafel toen we iets gingen eten. (tussen de honden in een houten kotje, waar op houtvuur gekookt werd) Toen we wilden gaan slapen en de knaagdieren uit onze kamer moesten jagen, was de vermoeidheid meteen ook over. Zo werd het 23u. Geen bus te zien. Tegen - jawel - 3u kwam de bus er dan toch door!
We waren nu 120km van waar we vertrokken waren. Maar: Goed pensionnetje gevonden met warme douche. (1 minpuntje: wormen in het eten) De volgende dag met een truck naar Sam Neua. De volgende 230km waren in 5 uurtjes gepasseerd. Sam Neua is niet meer dan een schrale markt met wat barakken errond, maar we waren er! (en dat het hotel naar pis stonk en er geen warm water was, namen we er graag bij.)
De dag erna stond er ons weer een busritje van 8u te wachten. (op naar 't zuiden, naar de beschaving en naar 't goed weer) We kozen voor de meest luxueuze optie: de minibusservice. Alleen hadden ze er niet bij verteld dat ze op dit buske voor 12 personen er 24 opkrijgen. Maar das nog niet alles. Geloof het of niet: kotsen is cool. Vanaf we iets of wat berg overmoesten, begon iedereen gezellig te spauwen. (jong en oud, ouders leren 't hun kinderen, geschminkte meisjes, de vrouw van de chauffeur, ... iedereen.) Er werden zakjes uitgedeeld, maar op de grond en op je broek was ook OK. Na drie uur rijden stopte de bus, zodat iedereen eens deftig een kotske kon steken. Iedereen stapte uit en begon aan de kant van de weg, gehurkt, z'n ontbijt naar boven te werken. (het ontbijt van deze mensen bestond uit rat op de BBQ en dat is geen grap.) Iedereen gezellig terug de bus in en een uurtje later zat iedereen weer rijst met vlees te eten, terwijl de bus gekuist werd ...
Morgenvroeg stappen we op een VIPbus en hopen we binnen de 12u in de hoofdstad te zijn ...
ps: Merel, merci voor je leuke berichtje.
