FEEST!

Komt dat zien! Komt dat zien! De Vermeulens vieren feest! En dat kan niet voorbij gaan zonder toeters en bellen. We feesten om twee redenen:

• Onze reis is vorige maandag zijn middelpunt gepasseerd. Jawel, de tijd gaat snel als je je amuseert. Van onze 342-dagen durende reis waren er maandag 171 gepasseerd. Ondanks het feit dat er inmiddels vier landen van de lijst geschrapt zijn, blijft er nog heel wat op staan. Na de Russen willen ook de Kirgiezen en de Oezbeken niet dat we hun mooie landen komen bezoeken. Bij de Kazachen mogen we wel binnen, maar die zijn de omweg niet waard ... Gelukkig zijn er nog de Indiers, de Nepalezen, de Maleiziers en nog heel wat anderen.


• Een tweede reden voor een feestje: Volgende week lanceren we de Vermeulens Projects Summer Special. In dit gloednieuwe concept zal de toerist centraal staan. Veel kunnen we nog niet verklappen. Wat we je wel al kunnen aanraden: loop voor je op reis vertrekt naar de Fnac en koop een paar extra geheugenkaarten voor je fototoestel, want we rekenen op jullie hulp.

Om dit feestje te vieren geeft Vermeulensprojects dit unieke Mao-amulet aan een van de trouwe bezoekers. Zoals je op de foto kan zien is het van onschatbare waarde.

Al wat je moet doen is onderstaande rebus oplossen en het antwoord doormailen naar klaasenmarijke@gmail.com. Uit de juiste antwoorden die binnenkomen voor 5 juli trekt onze onschuldige hand 1 winnaar. Hij of zij krijgt het amulet per post opgestuurd! Puzzelen maar!

Bureaucra-POEZIE!

Van al het onderstaande hebben we geen foto's getrokken gehad
Daarom eerst eentje van de Verboden Stad

We gingen een treinticket naar Mongolie kopen
Dat is niet van een leien dakje gelopen


Eerst bus 9 naar het station Peking West
Die keuze bleek niet al te best


Na een lange rij tussen de Chinezen
Heeft ze ons naar Peking Centraal doorverwezen


Op bus 297 zaten we als sardientjes
Bij 40 graden tussen allemaal Chinese vriendjes


Aan het loket in Peking Centraal
Zei de man "wij verkopen niet internationaal"


Kijk, het zit zo
We moesten naar een speciaal tickettenbureau


En wie lopen we daar tegen het lijf, guess who
Het was Louis Theroux!


Er rijden niet veel treinen, wel op 1 juli
Dat wisten we eigenlijk nog nie


We hebben vanaf 1 juni een visum voor 30 dagen
Zal het dan op 30 juni of 1 juli verdagen?
Dat moesten we even navragen ...


De zuurpruim in 't kantoor zei "dat kan ik jullie niet vertellen"
Jullie zullen even naar het Public Securitybureau moeten bellen


"Sorry, wrong number" kregen we altijd te horen
Nu moesten we de zuurpruim haar rust verstoren


"Kunt u dit telefoontje voor ons in het Chinees doen?"
"NEE." Ook al had ze niets anders te doen


Een uurtje later stonden we na bus en metro
Voor een Engelstalige dame in het Public Securitybureau


"Kunnen wij op 1 juli op de trein?"
"Ja, nee, zeker kan ik daarvan niet zijn."


Het is echt haar verantwoorlijkheid om die info te geven
Wat doet die daar, gewoon zitten een uur of zeven


We moesten bellen naar de grenspost
Waar je per telefoon ook weer niet binnenkost


Dan maar terug om het ticket te gaan kopen
Maar natuurlijk was het loket niet meer open ...


Tja, China gaat naar verluidt
Soms niet voor-, maar achteruit ...

Op safari

Siberie is tot onze grote spijt van de reisroute geschrapt. Om toch iets Siberisch te doen, bezochten we het "Siberian Tiger Park" in Haerbin. Hier probeert men tijgers te kweken om ze dan later los te laten in de Siberische wouden. (ook plezant als je daar in een van die wouden woont, maar soit)

Het concept voor de bezoekers is een omgekeerde zoo. In een kooi op wielen worden de toeristen (wij twee, dus) door een gebied vol tijgers gereden. De tijgers bleken alvast niet erg geinteresseerd in twee passerende blanken ...
... tot de chauffeur van ons buske met een kip op de proppen kwam! De tijgers, rechtopstaand toch een pak groter dan een mens, stonden snel met z'n allen aan de draad te kwijlen. Het arme kipje heeft het aan de andere kant van dit luikje niet meer dan een paar seconden uit gehouden.
Een tijger lust natuurlijk wel wat meer dan een kipje alleen. In onderstaand filmpje zie je Marijke een biefstuk voederen aan de levensgevaarlijke Siberische tijger.

Het China van vandaag

Vandaag brengt Vermeulens projects u drie foto's, begeleid van verhalen uit het China van vandaag.

1. OP BEZOEK Op onze treinrit van Qingdao naar Yantai ontmoetten we Xiao Xin (tweede van links op de foto). Zij hielp ons met het bijschaven van onze kennis van het Mandarijns. De hele wagon genoot mee van Klaas die tot tien telde in het Chinees.
Xiao Xin bood ons aan om op bezoek te gaan bij haar ouders. Wij gingen met plezier op dit aanbod in. We stapten samen met haar af in een stationnetje in the middle of nowhere. Het was ons direct duidelijk dat dit echt een plaats was waar ze nog nooit een blanke gezien hadden. Een fiere chauffeur bracht ons met z'n buske enkele dorpen verder. Hier geen asfalt op de weg, geen wegwijzers in ons schrift, geen tekenen van kapitalisme. Het huisje van haar ouders bleken drie kleine ruimtes. Er was geen verwarming, geen tafels en stoelen, geen vorm van enige luxe. Koken gebeurde op een houtvuur, de elektriciteit beperkte zich tot 1 peertje in de 'living'. Zo primitief hadden we ons het platteland niet voorgesteld. (de toiletverhalen houden we voor aan de toog.)
De gastvrijheid van dit gezin stond in schril contrast tot hun levensstandaard. Fier als een gieter stelden ze ons voor aan tantes, grootouders, ... We kregen een overvloedige maaltijd van kersen, vers klaargemaakte vis, ei met paksoi, gebakken nootjes en mega-dumplings. Bier en brandewijn mochten zeker niet ontbreken!
Op de foto zien jullie Marijke, Xiao Xin en de schattige ouders. (Mr John en z'n vrouw)

2. STAD IN OPBOUW

Na ons nachtje bij de ouders van Xiao Xin waren we toch blij dat we weer even naar de stad konden. Aangekomen in Yantai bleek dat een tegenvaller te zijn. In deze stad staat bijna niets meer recht. Alles, van straten tot pleinen, van station tot passagiershaven, van winkel tot huis, wordt er onderworpen aan een facelift van Chinees formaat. Van renoveren hebben de Chinezen nog nooit gehoord. Enkel 'platgooien' en 'opnieuw bouwen' staan in het woordenboek. De foto toont het uitzicht vanuit onze hotelkamer. (gelukkig was het hotel zowat het enige gebouw dat er nog stond) Gezellig is anders, dus dan maar snel een bootticketje naar onze volgende bestemming gaan kopen.

3. HET CRUISESCHIP

De volgende stad op onze route is enkel te bereiken via boot. De trage boot naar Dalian is de goedkoopste optie en doet er 'maar' zeven uur over. We kochten twee ticketjes in de 'hard seat-klasse'.
Aan boord gekomen bleek deze vorm van transport al snel onze ergste verwachtingen te overtreffen. Dit is een afgedankt cruiseschip dat nu volgestouwd wordt met passagiers. Hoewel we een kaartje in 'hard seat' hadden, bleken er helemaal geen zitplaatsen te zijn. De bankjes in de 'cocktailbar' werden verkocht als bedden. De rest van de Captains' bar was gevuld met mattekes die te koop aangeboden werden. (zie foto en let op de discolichten die nog aan het plafond hangen.) Dan maar wat in de gang gaan zitten tussen bomma's die lagen te slapen op kranten, groepjes luidruchtige venten die (om 8u30) al aan de 4de halve liter pils zaten, onvriendelijk personeel en viezigheid uit plastieken zakjes etende gezinnetjes. Na een goed uur varen ging de sirene en begon het personeel zenuwachtig rond te lopen. Hmm, niemand van de passagiers panikeert, dus het zal wel niets zijn. Bij de derde sirene kwam er een agent onze paspoorten controleren. (Gelukkig kon een man die Klaas twee dagen eerder op de trein tot 10 had zien tellen de agent verzekeren dat wij 2 vriendelijke Belgen zijn.) De tien starende Chinezen werden er al snel twintig. Dan maar gevlucht naar de bar, twee vrije mattekes ingepalmd tussen snurkende madammen en de rest van de overtocht proberen te slapen. Aangekomen in Dalian bleek het hier een van de aangenaamste steden van China te zijn. (nu zitten we zelfs in een bar waar er keuze is tussen 100 soorten koffie met een kanneke van een liter voor onze neus!) De boottocht was dus zeker niet voor niets.

Wir haben einen Besuch nach Qingdao gemacht

Een Duitse stad in China? Die mocht zeker niet ontbreken op onze reisroute! De stad Qingdao is eind 19e eeuw gekoloniseerd door Duitsland. En dat is er nog aan te zien. De Duitsers lieten Kirchen, Rasthausen, Herbergen enzomeer na. De bewoners eten honderd jaar later nog steeds een Chinese variant van bratwurst en schnitzel.Duitsers zijn Duitsers, dus ook een brouwerij mocht niet ontbreken. In 1903 richtten zij in Qingdao de inmiddels beroemde Tsingtao-brouwerij op. Vandaag is Tsingtao het meest gedronken bier in China en het 10de meest gedronken bier in de wereld. Gisteren bezochten we de brouwerij. (Zie foto)

Kunnen jullie de Chinees op onderstaande foto helpen zoeken naar alle blikjes Tsingtao die in zijn Duitse stulp verstopt zijn?
De prachtige stad Qingdao huisvest alle watersporten van de Olympische spelen. Er wordt hier met man en macht gewerkt om alles piccobello in orde te krijgen tegen 08/08/08. Jullie zullen in augustus de naam Qingdao dus zeker nog horen vallen!